TY - JOUR ID - 120077 TI - بررسی آلودگی‌های بصری- ‌روانی ساختمان‌های بلند از طریق تصاویر چشم ماهی و نظر شهروندان، مورد مطالعاتی: برج پاستور و جهان‌نمای همدان JO - معماری و شهرسازی آرمان شهر JA - AAUD LA - fa SN - 2008-5079 AU - ضرغامی, اسماعیل AU - قنبران, عبد الحمید AU - کریمی مشاور, مهرداد AU - سعادتی وقار, پوریا AD - استاد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران. AD - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران. AD - دانشیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران. AD - دانشجوی دوره دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجایی، تهران، ایران. Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 13 IS - 32 SP - 143 EP - 159 KW - فشار روانی KW - تصاویر چشم ماهی KW - زاویه فضایی KW - ادراک شهروندان KW - حد مجاز فشار روانی DO - 10.22034/aaud.2019.147680.1675 N2 - بلند‌‌‌‌مرتبه‌سازی و پژوهش‌های مرتبط با این بنا‌ها بر تأثیرات گوناگون این عناصر مهم بصری در شهرها تأکید داشته، اما تأثیرات روانی این بناها و از جمله فشار روانی تحمیلی از سوی این بناها بر شهروندان، کم‌تر مورد توجه بوده است. در کنکاش حاضر فشار روانی تحمیلی از سوی ساختمان‌های بلندمرتبه مورد بررسی قرار گرفت، موضوعی که در صورت انجام مطالعات دقیق، می‌تواند بر مقررات بلندمرتبه‌سازی در معابر و ارتقاء سلامت روان شهروندان تأثیرگذار باشد. بدین منظور دو مطالعه صورت گرفت: در بخش اول تحقیق، فشار روانی تحمیلی از سوی برج شبیه‌سازی شده پاستور و تغییرات قواره آن، از طریق تصاویر چشم ماهی، با آستانه تحمل فشار روانی از سوی شهروندان (نتایج مطالعات پیشین) مقایسه تطبیقی شد. در بخش دوم تحقیق نیز، با شبیه‌سازی برج جهان‌نما در شهر همدان، فشار روانی ادراکی ناشی از ساختمان‌هایی با وزن‌های بصری 6، 7، 8 (آستانه تحمل فشار روانی در مطالعات گذشته)، 9 و 10 درصد و تأثیر درختان بر فشار روانی (از نظر شهروندان) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج  بخش اول گویای آن بود که درختان پوشاننده نمای برج مدل‌سازی شده پاستور در خیابان میرزاده عشقی، فشار روانی ناشی از برج را کاهش و در محدوده تحمل شهروندان قرار داده‌است، اما فشار روانی تحمیلی این برج (مدل‌سازی شده) از معبر پاستور زیاد و تهدیدی بر سلامت روان شهروندان است. نتایج بخش دوم نیز، نشان داد که ساختمان‌هایی با وزن‌های بصری 9 و 10 درصد با بیش‌ترین میزان فشار روانی و کم‌ترین میزان گشایش فضایی و خوشایندی همراه بوده، در حالی که ساختمانی با وزن بصری 7 درصد، با گشایش فضایی، خوشایندی و احتمال احیاگری بیشتری ادراک شده است. همچنین، با افزایش تعداد درختان مقابل ساختمان، فشار روانی کاهش یافته و میزان گشایش فضایی، خوشایندی، ترجیح‌پذیری و احتمال احیاگری منظره افزایش یافته‌است. UR - https://www.armanshahrjournal.com/article_120077.html L1 - https://www.armanshahrjournal.com/article_120077_9aae9d551a14b76cf184ab910f8fa6f0.pdf ER -