TY - JOUR ID - 120062 TI - ارزیابی میزان تأثیر ارتباط فرم بنا و خیابان بر الگوهای رفتاری انسان در فضاهای فیزیکی شهری، مورد مطالعاتی: خیابان ولی‌عصر (عج) شهر تهران JO - معماری و شهرسازی آرمان شهر JA - AAUD LA - fa SN - 2008-5079 AU - رسول پور, هژیر AU - اعتصام, ایرج AU - طهماسبی, ارسلان AD - دانشجوی دکتری معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران. AD - استاد گروه هنر و معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران AD - استادیار گروه هنر و معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران. Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 13 IS - 32 SP - 113 EP - 130 KW - الگوهای رفتاری انسان KW - فضاهای فیزیکی KW - خیابان ولی‌عصر (عج) تهران KW - فرم بنا DO - 10.22034/aaud.2020.120062 N2 - پژوهش حاضر میزان تأثیر ارتباط فرم بنا و خیابان را بر الگوهای رفتاری انسان در فضاهای فیزیکی شهری مورد ارزیابی قرارد داده است، وجود ارتباط بین فرم بنا و خیابان در انسجام فضاها و کیفیت‌مندی آن شرطی اساسی است. درک ارتباط فضاها و تعیین معیارهای ارزش‌گذاری کیفیت آن‌ها توسط شهروندان نقش مهمی در الگوهای رفتاری آنان ایفا می‌کند. فرضیه‌ پژوهش مدعی است که میزان ادراک و معیارهای ارتباط فرم بنا و خیابان متفاوت است و میزان تأثیر آن بر الگوهای رفتاری نیز متناسب با مکان و فرهنگ بهره‌وران از فضا متفاوت خواهد بود. گزاره نظری حاضر در دو سکانس از خیابان ولی‌عصر (عج) شهر تهران مورد آزمون واقع شده است؛ که این سکانس‌ها شامل، (سکانس اول: از میدان ولی‌عصر (عج) تا چهارراه ولی‌عصر (عج) و سکانس دوم: از میدان راه‌آهن تا چهارراه مولوی) می‌باشند. روش تحقیق پژوهش حاضر در سطح نظری از نوع روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و در سطح تجربی با بهره‌گیری از روش پیمایشی است، که در چارچوب منطق فازی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین میزان ارتباط فرم بنا و خیابان با الگوهای رفتاری انسان، هم‌تغییری وجود دارد، ولی معیارهای ارتباط فرم بنا و خیابان در فضاهای فیزیکی شهری در فضاهای مختلف بر حسب میزان و نوع رفتار شهروندان متفاوت است و بر اساس تفاوت‌های فرهنگی بین شهروندان و خصوصیات فضای شهری سکانس‌های مختلف خیابان ولی‌عصر (عج) تهران، میزان تأثیر ارتباط فرم بنا و خیابان بر الگوهای رفتاری انسان در آن‌ها متفاوت است. نتایج پژوهش همچنین نشان می‌دهد که ارتباط معناداری میان فرم اصلی فضای جلویی بناها و حس مالکیت فضا وجود دارد و گاهی فرم ورودی‌ها حس تعلق به آن را تقویت می‌کند اما شهروندانی که فعالیت و سکونت خود را موقتی می‌بینند یا این‌که صرفاً در حال عبور از فضا و یا نظاره‌گر آن هستند، تمایل آنچنانی به رفتارهای مرتبط از خود نشان نمی‌دهند. UR - https://www.armanshahrjournal.com/article_120062.html L1 - https://www.armanshahrjournal.com/article_120062_f3645d04d715b3b724538418e2c49bd8.pdf ER -